Regelmatig lees ik voor mijn jongste zoon het verhaal ‘Kikker en de vreemdeling’. Misschien ken je het verhaal. Rat komt uit het niets opdagen en de bewoners vinden het niks. Onbekend maakt duidelijk onbemind voor de vriendjes van Kikker. Rat is wel wat gewend en gaat rustig zijn gang. Hij valt niemand lastig en is vooral op zichzelf. Dat maakt nieuwsgierig naar wie Rat eigenlijk is. Als je Rat leert kennen blijkt hij veel in zijn mars te hebben. Bovendien zit hij vol interessante ervaringen. De vriendjes van Kikker zien nog geen toegevoegde waarde. Wel zijn ze uitgesproken en boordevol vooroordelen.
“Als je Rat leert kennen blijkt hij veel in zijn mars te hebben”
Het verhaal doet mij direct denken aan een veranderaar. Het grappige vind ik dat Rat komt aanwaaien in een setting waarin de dieren doen wat ze altijd doen. Geen gekkigheid, geen verandering. Ik associeer dit met een organisatie waarin alles onwrikbaar lijkt. Rat krijgt bestaansrecht in het bos nadat hij zich heeft bewezen. Hij redde het huis van Varkentje. Haalde Haas uit de rivier. Iedereen was het er nu over eens: Rat mocht blijven.
Je voelt het al aankomen. Rat die eerst werd verguisd heeft nu de harten gestolen. Hij brengt verandering, blijkt bijzonder creatief, handig en leerde de bewoners nieuwe vaardigheden. Ik mag de aanpak van Rat wel. Wees jezelf en biedt hulp waar nodig, toon voorbeeld gedrag en durf iets van jezelf terug te geven. Voor mij mooie punten in accepteren en hechten aan een verandering.
“Ik mag de aanpak van Rat wel”
Op een dag vertrekt Rat naar een nieuw avontuur en laat de dieren verslagen achter. Zoals hij kwam vertrekt hij weer, met de noorderzon. Op zo’n manier vertrekken bij een project of organisatie is als niet mijn stijl. Hoewel, zo’n abrupt vertrek versterkt wat Rat heeft betekent voor de dieren. Voor mij laat een veranderaar iets tastbaars en nieuwe vaardigheden achter. Daarin vind ik Rat goed geslaagd. En dat allemaal in een kinderverhaal! Nu maar hopen dat de dieren volhouden!